خدا...لیلی...جنون

خدا گفت :

 زمین سردش است . چه کسی می تواند زمین را گرم کند؟

 

لیلی گفت: من خدا شعله ای به او داد.

 

 لیلی شعله را توی سینه اش گذاشت.

 

سینه اش آتش گرفت. خدا لبخند زد.

 

 لیلی هم. خدا گفت: شعله را خرج کن.

 

 زمینم را به آتش بکش لیلی خودش را به آتش کشید.

 

خدا سوختنش را تماشا می کرد

 

 لیلی گُر می گرفت.

 

 خدا حظ می کرد.

 

لیلی می ترسید آتشش تمام شود

 

 لیلی چیزی از خدا خواست.

 

خدا اجابت کرد مجنون سر رسید.

 

 مجنون هیزم آتش لیلی شد

 

 آتش زبانه کشید. آتش ماند.

 

 زمین خدا گرم شد

 

خدا گفت:

 

اگر لیلی نبود، زمین من همیشه سردش بود

 

عاشقت خواهم ماند بی انکه بدانی

 

 

دوستت خواهم داشت بی انکه بگویم

 درد دل خواهم گفت بی هیچ کلامی

 

 

 گوش خواهم داد بی هیچ سخنی

 در اغوشت خواهم گریست بی انکه حس کنی

 

 

در تو ذوب خواهم شد بی هیچ حرارتی

 این گونه شاید احساساتم نمیرد !! 

 

 

تکه قلب

    

 

 آخرین تکه قلبم را

 

 

          به پروانه ای دادم که رنگ پرهایش

 

 

      سوی دیدن را از من گرفت ،

 

 

                   به او دادم چون

 

 

     از تمامی چیزهای دور و برم پاکتر بود ،

 

 

              حتی آبی تر از حوض آبی کلبه تنهایی ام...

شکایت

 

زينگونه ام که در غم غربت شکيب نيست

 

 گر سر کنم شکايت هجران غريب نيست

 

جانم بگير و صحبت جانانه ام ببخش

 

 

کز جان شکيب هست وز جانان شکيب نيست

 

 

گمگشته ی ديار محبت کجا رود

 

نام حبيب هست و نشان حبيب نيست

سوتک

   

 

نمیدانم پس از مرگم چه خواهد شد

 

 

    نمیخواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت

 

 

      ولی بسیار مشتاقم

 

 

                که از خاک گلویم سوتکی سازد،

 

 

    گلویم سوتکی باشد،بدست کودکی گستاخ و بازیگوش

 

 

                        و او یکریز و پی در پی 

 

 

    دم گرم و چموش خویش را بر گلویم سخت بفشارد

 

 

             و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد،

 

 

                بدین سان بشکند در من،

 

 

                                 سکوت مرگبارم را.........

لذت

 

اما چه رنجی است لذت ها را تنها بردن

 

 و چه زشت است زیبایی ها را تنها دیدن

 

 و چه بدبختی آزاردهنده ای است تنها خوشبخت بودن!

 

در بهشت تنها بودن سخت تر از کویر است