وقتـــی کـسـی را بـه خـودمـان وابـســتـه کــردیـمــــــ ،




در بـرابـرش مســئولیــــمــــــ ...




در بـرابـر اشـکــــــ هایــش ،




شـکـســتن غــرورش ،



لحـظه های شکسـتنـش در تنـهایی





و لـحظه های بی قراریـش،





و اگـر یـادمــان بــرود ،





در جـایـی دیـــگر ســرنوشــت یـادمـان خــواهـد آورد ،





و ایـن بـار




مــا خـود فــــرامـــــــــــوش خـواهیــمــــــ شــد.............