
شتاب مکن
که ابر بر خانه ات ببارد
و عشق
در تکه ای نان گم شود

هرگز نتوان
آدمی را به خانه آورد
آدمی در سقوط کلمات
سقوط می کند
و هنگام که از زمین برخیزد
کلمات نارس را
به عابران تعارف می کند
آدمی را توانایی
عشق نیست
در عشق می شکند و می میرد

+ نوشته شده در سه شنبه هجدهم اسفند ۱۳۸۸ ساعت 19:54 توسط ₪..مـــــحـــمــد..₪ √
|